Wysokość świadczenia urlopowego nie może przekroczyć odpisu
podstawowego na ZFŚS - odpowiedniego do rodzaju
zatrudnienia pracownika, z tym że dla zatrudnionych -
z wyłączeniem młodocianych - ustala się ją
w wysokości proporcjonalnej do wymiaru czasu pracy
pracownika. Tak wynika z art. 3 ust. 4 ustawy
z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym
funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U.
z 2019 r. poz. 1352 ze zm.).
W okresie od 1 stycznia do 31 grudnia
2020 r. odpis podstawowy ustala się od przeciętnego
wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej,
w drugim półroczu 2018 r., czyli od kwoty 4.134,02
zł.
Zakładając, że wysokość świadczenia urlopowego odpowiada
wysokości odpisu podstawowego na ZFŚS, to w ww.
okresie:
1) pracownikowi
zatrudnionemu w normalnych warunkach przysługuje ono
w wysokości:
- 1.550,26 zł
(na pełny etat),
- 1.162,70 zł
(na 0,75 etatu),
- 775,13 zł (na 0,5
etatu),
- 387,57 zł
(na 0,25 etatu);
2) pracownikowi wykonującemu
prace w szczególnych warunkach lub prace
o szczególnym charakterze przysługuje ono w wysokości:
- 2.067,01 zł
(na pełny etat),
- 1.550,26 zł
(na 0,75 etatu),
- 1.033,51 zł
(na 0,5 etatu),
- 516,75 zł
(na 0,25 etatu);
3) pracownikowi młodocianemu
przysługuje ono w wysokości:
- 206,70 zł
(w pierwszym roku nauki),
- 248,04 zł
(w drugim roku nauki),
- 289,38 zł
(w trzecim roku nauki).